Benvinguts al nostre espai. O millor dit, al vostre espai, perquè aquest és un espai per vosaltres, per tots els amants de la literatura.

Què us trobareu aquí? Què és, amb tot el que la xarxa ofereix a tots els nivells per tothom, el que nosaltres podem aportar de nou a dins un món tan vast com aquest, el món literari? Doncs una cosa molt senzilla: Que tots nosaltres, els autors d’aquesta web, som de casa. Parlarem de moltes coses; dels best-sellers que us agraden, dels gèneres que més us interessen, de les novetats literàries, dels grans clàssics... Posarem al vostre abast totes les nostres aportacions: articles de diferents temes, contes, novel·les i narracions, còmics i il·lustracions, perquè conegueu la nostra obra i, fins i tot, ens feu arribar la vostra perquè puguem compartir-la i conèixer-la.

Com farem tot això? Doncs mitjançant els vostres comentaris. Així podrem saber quins temes us interessen més, per orientar les nostres publicacions setmanals als vostres gustos, per parlar dels temes que realment us resultin interessants. I amb les vostres critiques als nostres escrits ens ajudareu a créixer com escriptors.

El nostre desig és, per sobre de tot, fomentar el vostre interès per la literatura, ja que només la lectura ens transporta de manera duradora a altres espais, a altres universos; la lectura, com cap altra cosa, ens ensenya l’empatia i ens culturitza, ens fa enamorar-nos, plorar, riure i viure a dins del cap d’altres persones com res més ho aconsegueix.

Per tot això, us convidem a tots vosaltres a prendre amb nosaltres un cafè a la plaça.

Us esperem.

domingo, 19 de octubre de 2014

El detective Baldo Sanmartín entrevista a Hannibal Lecter

      No quisiera caer en tópicos, pero lo cierto es que pone la piel de gallina tener delante a este hombre culto y refinado cuando uno sabe que, en realidad, no es inteligente tener el aspecto de un animal (aunque sólo sea la piel) cuando estamos hablando de alguien que no necesita tal cosa para que se despierte en él un apetito insano. Así que voy a tratar de no tocar el tema con mis preguntas.
      -Buenas tardes, doctor Lecter.
      -Buenas tardes, señor Sanmartín.
      -Hábleme de Thomas Harris, si es usted tan amable.
      -Naturalmente; por lo que pueda usted saber de mí, no debería caberle la menor duda-, y me dedica una encantadora sonrisa que no sé cómo contestar. -Verá, el señor Harris es un novelista inteligente con aspecto de papá Noel. Sin duda, podría alimentar a toda una familia-, y sonríe de nuevo.
      -Claro, claro... Y ¿cuál fue su primera novela?
      -Supongo que se refiere usted a mi primera aparición; fue "El dragón Rojo". Tiene usted en ella un caso muy interesante. En su adaptación al cine, un maravilloso Ralph Fiennes, siempre formidable en todos sus papeles.
      -Es cierto, parece que no se ha reparado en gastos con las adaptaciones al cine de sus novelas. Hábleme de "El silencio de los corderos", por ejemplo.
      -Personalmente, me gusta más el libro, pero eso me pasa siempre. Creo que no se puede mirar con los mismos ojos un libro que una película, si usted me entiende. Una película ofrece cosas que un libro no tiene, y viceversa. En la película, está bien recreado el ambiente... y Jodie Foster está para comérsela, si me permite la broma-. Sonríe de nuevo. Yo le sonrío también, no vaya a molestarse.
      -Y el tercer libro, Hannibal, habla de su infancia y las razones de su canibalismo. ¿Cree suficientemente justificado el hecho?
      -No voy a permitirme juzgar a nadie; naturalmente, no soy quién. Sólo puedo decirle cuánto me afectó ver como los soldados devoraban a mi familia, sabiendo que yo, tan solo un niño, iba a ser el siguiente. ¿Cómo habría reaccionado usted?
      -Lo ignoro; sin duda, no sería el hombre que soy.
      -No lo dude usted. Como psiquiatra, puedo decirle que nuestra mente se configura por completo en la primera infancia y que en nuestra edad adulta somos tan solo el reflejo de ella, más o menos embrutecido. Un hecho como aquél marcó mi psiquismo por completo. Pero, sabe, no me preocupa. Nadie tiene la culpa ni la responsabilidad de lo que somos, salvo nosotros mismos y nuestra capacidad de gestionar los sucesos que marcan nuestra existencia.
      -Me deja usted con la boca abierta...
      -Y usted a mí. ¿Le apetece cenar conmigo?
      -Será un placer, siempre que no sea dentro del plato.
      Le sonrío y, de nuevo, me devuelve una sonrisa ladeada. Creo que, antes de cenar, llamaré al inspector Alves para que tenga mi localización, por si las moscas. Pero no puedo perderme una conversación profunda con alguien tan interesante. Hasta pronto... o no.

                                                       Gemma Minguillón

*Los derechos del personaje de Hannibal Lecter pertenecen a los legítimos propietarios de su copyright.

1 comentario :

  1. Un buen binomio: un detective y un psiquiatra. Lo uno sin lo otro a mi parecer casan a la perfección, ya que el detective tiene que tener algo de psiquiatra y al revés, el que se mete en la mente ajena, hace averiguaciones que no siempre son del agrado de ambos. Muy original te quedó, ;=

    ResponderEliminar